Ο Ρωμηός δεν απολογείται για τίποτα!!!

Αρθρο του Ιωάννη Δανδουλάκη Ιαν του 2010.

Τις τελευταίες εβδομάδες φαίνονται να αυξάνονται οι φωνές υπέρ της άποψης ότι η εξωτερική πολιτική του σημερινού ελληνικού κράτους πρέπει να απεγκλωβιστεί από την στήριξη του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Το επιχείρημα βασίζεται στο γεγονός ότι τύποις το Πατριαρχείο δεν είναι ‘‘ελληνικό’’ ενώ την στιγμή που στηρίζονται τα αιτήματα και οι θέσεις του από ξένες
μεγάλες δυνάμεις μπορεί πλέον η ελληνική εξωτερική πολιτική να ασχοληθεί με άλλα αγκάθια των ελληνοτουρκικών σχέσεων.

Να περιορίσει, δηλαδή, η Ελλάδα πρώτον την ατζέντα των προϋποθέσεων για την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας και δεύτερον να παραδώσει, να χαρίσει, αμαχητί, ένα από τα δυνατότερα χαρτιά στο σκληρό πόκερ που παίζει με την Τουρκία. Σαν αντιστάθμισμα μια τέτοια υποχώρηση, υποθετικά, θα έχει τη δυνατότητα της ελληνικής διπλωματίας να επικεντρώσει τις προσπάθειές της στην αποτελεσματικότερη επίλυση περισσότερο φλεγόντων διμερών διαφορών όπως αυτές στο Ανατολικό Αιγαίο. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο δηλαδή αρχίζει (από την νέα κυβέρνηση των τελευταίων μηνών ίσως;) να θεωρείται ως χαλκάς στο λαιμό της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Πιο δειλή, άνανδρη και προδοτική επιχειρηματολογία δεν έχει εμφανιστεί τα τελευταία χρόνια.
Όμως δεν πρόκειται απλά περί μιας πολιτικής απόψεως, μιας αφελούς ίσως προσπάθειας διπλωματικού ελιγμού. Είναι ριζωμένη σε μια γενικότερη απαξιωτική αντίληψη για το ελληνικό Οικουμενικό Πατριαρχείο από μερίδα της ελληνικής πολιτικής κοινότητας και των διανοούμενων της χώρας μας. Μια απαξίωση που στρέφεται εναντίον κάθε ιστορικό-εθνικής προσέγγισης των ελληνοτουρκικών διαφορών, αλλά τις αντιμετωπίζει αυτές σαν μεμονωμένα πολιτικό-νομικά δεδομένα των τελευταίων αποκλειστικά δεκαετιών. Η αντίληψη αυτή πέρα του ότι είναι κοντόφθαλμη ως προς την ανάλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών, προσπαθεί απότομα και αυθαίρετα να καταργήσει την ιστορική μνήμη των Ελλήνων, την ρωμέικη παράδοση της Πόλης και της Μικράς Ασίας, προσπαθεί να κόψει τον ομφάλιο λώρο των σημερινών Ελλήνων με την ρωμέικη ανατολίτικη ρίζα τους. Θα καταργήσουμε λοιπόν και θα ξεχάσουμε τους Ρωμηούς της Πόλης και της Ανατολής, θα τους καθιερώσουμε ως κάτι ξένο προς το σημερινό ελληνικό έθνος; Και έτσι ενώ υποκριτικά και συμφεροντολογικά η Αμερική και μερικοί δυτικοί Ευρωπαίοι θα τους στηρίζουν (άραγε μέχρι ποιο σημείο και για πόσο ακόμα;) εμείς επειδή θα έχουμε εφησυχάσει ότι άλλοι (πάλι) θα φέρουν την δύσκολη δουλειά εις πέρας αντί για εμάς, άλλοι δηλαδή θα λύσουν το δικό μας πρόβλημα, εν τω μεταξύ θα διακηρύττουμε ότι δεν έχουμε καμμία σχέση με το ελληνικό Πατριαρχείο της Τουρκίας, ότι «ούκ οίδα τον άνθρωπο»;
Όσοι όμως κατηγορούν την ιστορική μας μνήμη και θέλουν να χλευάσουν και να υποβιβάσουν την περηφάνια μας για την ρωμέικη καταγωγή μας σε εθνικισμό και πατριωτικό παροξυσμό οφείλουν να γνωρίζουν το εξής. Οι σημερινοί Ρωμηοί, εμείς δηλαδή, δεν είμαστε προκατειλημμένοι εναντίον των Τούρκων, δεν υπερπροβάλλουμε μόνο την άσχημη πλευρά και τα αρνητικά επακόλουθα της Οθωμανικής σκλαβιάς παραγνωρίζοντας την καλή πλευρά και τα θετικά επακόλουθά της. Δεν είμαστε οι γκρινιάρηδες που πονοκεφαλιάζουμε την ελληνική και ξένη διπλωματία επαναλαμβάνοντας μονότονα τις διεκδικήσεις μας για τα δίκαια του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της ελληνικής μειονότητας στην Τουρκία. Το πρόβλημα αυτό δηλαδή υπάρχει ανεξάρτητα, δεν το δημιουργούν μερικοί αφελείς ιδεολόγοι, ούτε θα εκλείψει εάν τύχει και αυτοί πάψουν να μιλούν. Τέλος δεν είναι το Οικουμενικό Πατριαρχείο το θέμα το οποίο κρατεί όμηρο την ελληνική εξωτερική πολιτική και εμποδίζει την αποτελεσματική επίλυση άλλων δήθεν σοβαρότερων θεμάτων. Επειδή μας αρέσει να ακριβολογούμε, να σοβαρολογούμε και να κυριολεκτούμε χωρίς σαρκασμούς και ειρωνείες, υποστηρίζουμε ότι για όλα μα όλα τα προβλήματα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής φταίει η ανικανότητα και ανευθυνότητα της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας και κανείς ούτε και τίποτα άλλο.
Κατηγορούνται όμως οι σημερινοί Ρωμηοί ότι δεν βοηθούν στην ελληνοτουρκική προσέγγιση με την συνεχή καταδίκη και κατακραυγή εναντίον του τουρκικού βαθέος κράτους καθώς και με την συνεχή παραπομπή στην ιστορική μνήμη των ελληνοτουρκικών διαφορών. Μια όμως ελληνοτουρκική προσέγγιση βασισμένη στον στρουθοκαμηλισμό απέναντι στην ιστορική μνήμη και σε μια ηλίθια διάθεση συγχωρητικότητας δεν την επιθυμούμε σε καμμία περίπτωση. Οι Ρωμηοί δεν ξεχνούν ποτέ και με κανένα τρόπο την ιστορία. Άλλωστε αν ξεχάσουμε και διαγράψουμε σήμερα τα δεινά που έχει υποστεί η πατρίδα μας από τους Τούρκους ανά τους αιώνες αυτό πώς διαγράφει και «συγχωρεί» την αδικία που σήμερα η Τουρκία πραγματοποιεί εναντίον του ελληνισμού; Πώς θα είχε κάτι τέτοιο θετικό αντίκτυπο στην επίλυση των σύγχρονων διαφορών μας στο Αιγαίο και την Κύπρο;
Όμως για την ελληνοτουρκική προσέγγιση σήμερα υπεύθυνη είναι η Τουρκία. Ο ισχυρισμός αυτός δεν φέρει ίχνος εμπάθειας ή υπερβολής και είναι πλήρως αντικειμενικός διότι μια προσέγγιση προϋποθέτει αμοιβαία θέληση και αυτήν την στιγμή η θέληση (πολιτικώς και πρακτικώς εξεφρασμένη) υπάρχει μόνο εκ μέρους της Ελλάδας. Η προσέγγιση λοιπόν θα πραγματοποιηθεί επιτυχώς μόνο όταν θα ξεκινήσει από την απέναντι, δηλαδή την τουρκική πλευρά. Εκείνοι οφείλουν να μας προσεγγίσουν και εφόσον όντως υπάρχουν πολλά υγειή και θετικά στοιχεία εντός της Τουρκίας αυτήν την στιγμή τα οποία μπορούν να την οδηγήσουν προς αυτή την κατεύθυνση ας τους αφήσουμε να το κάνουν. Εκείνοι πρέπει να γίνουν Ευρωπαίοι εάν το επιθυμούν, εμείς είμαστε ήδη εδώ και έξι χιλιάδες χρόνια. Εμείς εδώ είμαστε και περιμένουμε μέχρι να υπερισχύσουν στην Τουρκία τα θετικά αυτά στοιχεία και να γίνει αυτή η μεταστροφή. Αλλά είναι δική τους υποχρέωση, εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα παραπάνω.

Ιωάννης ΔανδουλάκηςΠΗΓΗ

Χαμός στο δημοτικό συμβούλιο Ζερβοχωρίων

Πως λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι;;; (Γέροντος Παισίου )

– Γέροντα, ποιοι νόμοι λέγονται πνευματικοί;

– Θα σου εξηγήσω: Όπως στην φύση υπάρχουν οι φυσικοί νόμοι, έτσι και στην πνευματική ζωή υπάρχουν οι πνευματικοί νόμοι. Ας πούμε, όταν πετάη κανείς ένα βαρύ αντικείμενο ψηλά, με όσο περισσότερη ορμή και όσο πιο ψηλά το πετάξη, με τόσο μεγαλύτερη δύναμη θα πέση κάτω και θα συντριβή. Αυτός είναι φυσικός νόμος. Στην πνευματική ζωή, όσο περισσότερο υψώνεται κανείς με την υπερηφάνειά του, τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η πνευματική του πτώση και ανάλογα με το ύψος της υπερηφανείας του θα συντριβή. Γιατί ο υπερήφανος ανεβαίνει, φθάνει σε ένα σημείο και μετά πέφτει και σπάζει τα μούτρα του – «ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται». Αυτός είναι πνευματικός νόμος.

Υπάρχει όμως μια σημαντική διαφορά ανάμεσα στους φυσικούς και  στους πνευματικούς νόμους:

Ενώ οι φυσικοί νόμοι δεν έχουν σπλάχνα και ο άνθρωπος δεν μπορεί να τους αλλάξη, οι πνευματικοί νόμοι έχουν σπλάχνα και ο άνθρωπος μπορεί να τους αλλάξη, γιατί έχει να κάνη με τον Δημιουργό και Πλάστη του, τον Πολυεύσπλαχνο Θεό. Αν δηλαδή καταλάβη αμέσως το ανέβασμα της υπερηφανείας του και πη: «Θεέ μου, εγώ δεν έχω τίποτε δικό μου και υπερηφανεύομαι· συγχώρεσέ με!», αμέσως τα σπλαχνικά χέρια του Θεού τον αρπάζουν και τον κατεβάζουν απαλά κάτω, χωρίς να γίνη αντιληπτή η πτώση του. Έτσι δεν συντρίβεται, αφού προηγήθηκε η καρδιακή συντριβή με την μετάνοια που έδειξε.

Το ίδιο ισχύει και για το «μάχαιραν έδωκας, μάχαιραν θα λάβης», που λέει το Ευαγγέλιο. Αν δηλαδή «έδωσα μάχαιρα», κανονικά πρέπει να ξοφλήσω με μάχαιρα. Όταν όμως συναισθάνωμαι το σφάλμα μου, με μαχαιρώνη η συνείδησή μου και ζητάω συγχώρηση από τον Θεό, τότε πλέον παύουν να λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι και δέχομαι από τον Θεό την αγάπη Του σαν βάλσαμο.

Μέσα δηλαδή στα κρίματα του Θεού, που είναι άβυσσος, βλέπουμε να αλλάζη ο Θεός, όταν αλλάζουν οι άνθρωποι. Όταν το άτακτο παιδί συνέρχεται, μετανοή και δέρνεται από την συνείδησή του, τότε ο Πατέρας του το χαϊδεύει με αγάπη και το παρηγορεί.

Δεν είναι μικρό πράγμα να μπορή ο άνθρωπος να αλλάξη την απόφαση του Θεού! Κάνεις κακό; Ο Θεός σου δίνει σκαμπιλάκι. Λές «ήμαρτον»; Σου δίνει ευλογίες.
Το είδαμε στο ahdoni.blogspot.com

Θανατηφόρο τροχαίο στη Γαλάτιστα

Θανατηφόρο τροχαίο σημειώθηκε πριν λίγη ώρα στην ευθεία της Γαλάτιστας.

Ο οδηγός του ενός αυτοκινήτου είναι νεκρός μετά από σύγκρουση με άλλο διερχόμενο.

Η τροχαία βρίσκεται ακόμα στο σημείο.

Πριν λίγο απομακρύνθηκαν το οχήματα από το δρόμο και καθάρισε από τα συντρίμμια η πυροσβεστική.

Champions League LIVE!!!

Είδαμε όλους τους αγώνες live εδώ.

Πολέμησα τη μεγάλη φωτιά στο Άγιο Όρος !

O πρόεδρος του Σ.Ε.Α. νομού Χαλκιδικής, Δασοπόνος, Θεολόγος και ψάλτης κ. Ιωάννης Κέκκερης θυμάται τη μεγάλη πυρκαγιά του Αγίου Όρους το 1990…

«Ξεκινάει παραμονή Δεκαπενταύγουστου του 1990 από τη θέση Πρόβατα. Θα κρατήσει 13 ημέρες. Η μεγάλη πυρκαϊά στο Αγιον Ορος κινείται με μανία. Έχει βάλει σκοπό να κάψει το μοναστήρι. Δευτέρα 20 Αυγούστου. Καθηλώνουμε τη φωτιά στο φιδωτό μονοπάτι Αρσανάς-Σιμωνόπετρα, διανοίγοντας αντιπυρική ζώνη με αλυσοπρίονες. Το ξημέρωμα υλοτόμοι, δασοπυροσβέστες και μοναχοί αποχωρούν. Μένουμε πέντε άτομα. Ο σιμωνοπετρίτης πατήρ Π., τρεις δασοπυροσβέστες από την Πέλλα και εγώ από το Δασαρχείο Αρναίας. Πολεμώντας τη φωτιά, έχουμε παρατήσει τη ζώνη. Οι υλοτόμοι είναι πια μακριά, έτσι ζητώ από τους δασοπυροσβέστες να ολοκληρώσουν τη διάνοιξη. Μου απαντούν ότι δεν έχουμε αλυσοπρίονα, αλλά ούτε υπάρχει λόγος. Τον λόγο τον καταλαβαίνω. Ψηλά στο βουνό η πυρκαϊά καίει. Ο αέρας αλλάζει κάθε στιγμή και κατεύθυνση. Ο φόβος να κάνει η φωτιά τον κύκλο και να μας έρθει από τη μεριά της Δάφνης είναι παραπάνω από βάσιμος. Στην περίπτωση αυτή μόνο με ζώνη μπορεί να γλιτώσει ο Αρσανάς.
Ανεβαίνω ψηλά για έλεγχο όταν με καλούν να κατέβω. Φεύγουν οι υπάλληλοι της υπηρεσίας μου…
Έχοντας ως αρχή να μην αφήνω το μέτωπο προτού ενημερώσω τον αντικαταστάτη μου, δεν αποκρίνομαι και κατεβαίνω αργοπορημένος για να μην προλάβω το πλοίο. Ανησυχώ. Εμείς, το Δασαρχείο Αρναίας, έχουμε τον συντονισμό. Στον ασύρματο σιωπή.
Στην ανησυχία μου έρχεται να προστεθεί η επιμονή της μονής να υποσχεθώ ότι δεν θα αποχωρήσω από τον Αρσανά. Αυτονόητο.

Τρίτη 21 Αυγούστου. Μεσημέρι. Πάνω από 30 ώρες στο πόδι. Άνθρωποι της Μονής Γρηγορίου φτάνουν με ταχύπλοο. Ζητούν να μεταβώ επειγόντως εκεί. Πηγαίνω. Δεν συμβαίνει κάτι ανησυχητικό. Βρίσκω την ευκαιρία και δανείζομαι έναν αλυσοπρίονα. Έτσι ολοκληρώνουμε τη ζώνη.
Απόγευμα. Πυκνά σύννεφα καπνού υψώνονται προς τη μεριά της Δάφνης. Οι φόβοι μου επαληθεύονται. Ο αέρας, με πάνω από δέκα μποφόρ, σέρνει τη φωτιά προς το μέρος μας. Πρέπει να έρθει πλοίο όσο είναι καιρός. Καλώ επανειλημμένα όποιον ακούει. «Και ουκ ην φωνή και ουκ ην ακρόασις». Πρέπει να ληφθεί άμεσα μια απόφαση. Ή να απομακρυνθούμε από το μονοπάτι προς τη Μονή Γρηγορίου ή να λουφάξουμε στην αμμουδιά. Αν κάνουμε το πρώτο, υπάρχει κίνδυνος να μας προλάβει η φωτιά αλλά και να γκρεμοτσακιστούμε μέσα στη νύχτα που έρχεται. Με το δεύτερο υπάρχει σοβαρότατος ο κίνδυνος για ασφυξία όταν χαμηλώσει το κύμα του καπνού.

Δεν προλαβαίνω να εξωτερικεύσω τις σκέψεις μου και ακούγεται στον ασύρματο:
«Προς όλους τους εμπλεκόμενους. Είμαι ο διοικητής. Το Αγιον Ορος έχει τεθεί σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης». Παρεμβαίνω και αναφέρω την κατάσταση μας. «Μείνετε εκεί που είστε» απαντά. «Θα έρθει το «Βότσης» (πυροσβεστικό πλοίο του Λιμενικού)». Έρχεται με το σούρουπο. Τα κύματα δεν το αφήνουν να προσαράξει. Με δυσκολία το πλήρωμα ανεβάζει έναν έναν τους δασοπυροσβέστες. Ζητώ από τον πατέρα Π. να ανεβεί. «Δεν φεύγω!» φωνάζει. «Κοιτάξτε! Το μοναστήρι καίγεται. Αφήστε με να καώ και εγώ». Στρεφόμαστε προς το μοναστήρι. Τρομακτικό το θέαμα. Μια θεόρατη αναμμένη λαμπάδα ζώνει και ξεπερνά τη Σιμωνόπετρα. Η απρόσμενη αυτή εξέλιξη μας συγκλονίζει. Προς στιγμήν τα χάνουμε. Εκείνος δεν ακούει τα παρακάλια μας. Νέος στην ηλικία, αντιστέκεται με δύναμη. «Θα μείνουμε εδώ μαζί σου» επιμένω. Με αυτό «λυγίζει». Τον ανεβάζουμε, σχεδόν σηκωτό. Το κύμα καπνού χαμηλώνει στη θάλασσα και σέρνεται ξωπίσω μας να μας κατασπαράξει. Αδύνατη η προσάραξη στη Μονή Γρηγορίου. Ξανοιγόμαστε. Παρακολουθούμε με φρίκη τη φωτιά. Τη νύχτα οι φλόγες σβήνουν.

Τετάρτη 22 Αυγούστου. Ξημέρωμα. Κάπνα. Δεν το ομολογούμε αλλά μέσα μας κλαίμε το μοναστήρι. Το μεσημέρι, να το θαύμα! Μόλις ξεκαθαρίζει η κάπνα, η Σιμωνόπετρα ορθώνεται γιγαντόσωμη όπως πριν. Πίσω στον Αρσανά άθικτα όλα, ακόμη και η βλάστηση. Η ζώνη είχε κάνει τη δουλειά της. Η πυρκαϊά έμεινε μόνο στη μνήμη όσων την πολέμησαν.»

BHMagazinο

Η χάρη της Παναγίας στην Προύσα- Αληθινή απίστευτη συγκλονιστική Ιστορία

Αληθινή απίστευτη συγκλονιστική Ιστορία

O γέρο Χαραλάμπης έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του με την νοσταλγία της χαμένης του πατρίδας.Σκεφτόταν συνέχεια το όμορφο χωριό του κοντά στην Προύσα και τα μάτια του βούρκωναν.Μ’αυτόν τον καημό έφυγε για την ζωή.
Συχνά έπαιρνε στην αγκαλιά του τον εγγονό του τον Μπάμπη, και του μιλούσε για το χωριό του. Του περιέγραφε πως ήταν η εκκλησία, το σχολείο που έμαθε τα πρώτα του γράμματα, την πλατεία που έπαιζε. Με μεγάλη λεπτομέρεια του περιέγραφε το σπίτι που γεννήθηκε, παντρεύθηκε, απέκτησε τα παιδιά του. Ο Μπάμπης μεγάλωσε και σπούδασε στην Αθήνα. Πάντα όμως θυμόταν τον παππού του….. Και όταν κάποια μέρα πληροφορήθηκε πως ένα ταξιδιωτικό πρακτορείο είχε οργανώσει εκδρομή στα μέρη της Προύσας, θεώρησε χρέος του να επισκεφθεί αυτόν τον τόπο, στη μνήμη του παππού του.
Δυνατή συγκίνηση κατέλαβε τον Μπάμπη, όταν βρέθηκε στο χωριό του παππού του. Είδε πρώτα την εκκλησία, μόνο που τώρα ήταν τζαμί. Πλησίασε στο καφενεδάκι του παππού του…… ήταν κλειστό. Και η πλατεία εντελώς παραμελημένη. Κι ‘έφτασε μπροστά στο σπίτι…..

Με τρεμάμενο χέρι έσπρωξε την αυλόπορτα. Στα σκαλοπάτια καθόταν ένα γεροντάκι. Σηκώθηκε μόλις τον είδε.”Έλα παιδί μου, τι θέλεις;” τον ρώτησε στα τούρκικα…

Με τις λίγες τούρκικες λέξεις που είχε μάθει ο Μπάμπης από τον παππού του, προσπάθησε να του δώσει να καταλάβει πως είχε έρθει από την Ελλάδα για να γνωρίσει το χωριό του παππού του. Σαν τ άκουσε ο γέρος τινάχτηκε πάνω. Άπλωσε τα χέρια και τον έσφιξε στην αγκαλιά του…”Κάλως όρισες” του είπε ελληνικά. “Το ξέρα πως θα ρθείς και σε περίμενα” ο Μπάμπης τον κοίταξε σαστισμένος. Τον έπιασε εκείνος από το χέρι και τον οδήγησε σ´ένα μικρό δωμάτιο στο εσωτερικό του σπιτιού.
Τον έβαλε να καθίσει στην μοναδική καρέκλα . Σκούπισε ένα δάκρυ που κύλησε στο πρόσωπο του και συνέχισε. Γεννήθηκα σ´ ένα όμορφο χωριουδάκι της Μακεδονίας.Οι γονείς μου ήταν Μωαμεθανοί και στο επάγγελμα αγρότες.
Εγώ ήμουν το μικρότερο παιδί της οικογένειας. Όταν οι άλλοι λείπανε όλη μέρα στα κτήματα εγώ έμενα στο σπίτι του φίλου μου του Νικολάκη. Πολλές φορές κοιμόμουνα κιόλας. Οι γονείς του μ´αγαπούσαν και δεν με ξεχώριζαν από τα παιδιά τους. Ήταν καλοί άνθρωποι και πιστοί χριστιανοί, Εκκλησιάζονταν συχνά το βράδυ όλη η οικογένεια, γονάτιζαν και προσεύχονταν μπροστά στην εικόνα της Παναγίας όπου έκαιγε συνέχεια το καντήλι, και δίπλα το θυμιατήρι, που σκορπούσε σ´όλο το σπίτι ευωδία.
Όλα αυτά έμενα μ´ έκαναν να νιώθω δέος. Πολλές φορές γονάτιζα και εγώ μαζί τους και μιλούσα με την Παναγία σαν να μιλούσα με την μάνα μου. Η ψυχή μου τότε γέμιζε γαλήνη.
Κάποια μέρα η οικογένεια του Νικολάκη πήγανε σ´ένα ξωκλήσι που πανηγύριζε. Με πήραν κι εμένα μαζί τους. Παρακολούθησα τη Θεία λειτουργία κι όταν είδα τους πιστούς να προχωρούν προς την Ωραία Πύλη για να μεταλάβουν ακολούθησα και εγώ.
Ο πατέρας του φίλου μου με συγκράτησε.”Όχι εσύ παιδί μου” μου είπε χαμηλόφωνα. “
“Δεν μπορείς να μεταλάβεις γιατί είσαι αβάφτιστος” Τον κοίταξα με παράπονο..” “Τότε να βαπτιστώ” του απάντησα.
Λίγο αργοτέρα ο κυρ Δημήτρης μου εξήγησε πως ανήκουμε σε διαφορετικές θρησκείες και οι γονείς μου δεν θα μου επέτρεπαν να βαπτιστώ. Θα μπορούσα όμως να το κάνω όταν γινόμουνα ενήλικος κι εξακολουθούσα να έχω τον ίδιο πόθο.
Κι έγω περίμενα την πολυπόθητη εκείνη μέρα και συνέχιζα να προσεύχομαι στην Παναγία. Δυστυχώς όμως δεν πρόλαβα να πραγματοποιήσω τη μεγάλη μου επιθυμία. Πρίν ακόμα ενηλικιωθώ έγινε η ανταλλαγή των πληθυσμών. Με πήραν οι γονείς μου και με φέρανε σε τούτο εδώ το χωριό.
Ήταν νύχτα και δεν μπόρεσα να αποχαιρετήσω τον φίλο μου και την αγαπημέμη μου εκείνη οικογένεια. Αυτό μου στοίχισε πολύ. Μια δυο φορές θέλησα να φύγω απο το σπίτι. Οι γονείς μου αναγκάστηκαν να με κλειδώσουν σε τούτο εδώ το δωμάτιο, και συνέχισα να μένω όλα αυτά τα χρόνια.
Ένα βράδυ πάνω στην απελπισία μου γονάτισα, όπως έκανε η οικογένεια του Νικολάκη και με δάκρυα στα μάτια παρακάλεσα την Παναγία να με βοηθήσει να γυρίσω πίσω. Και ξαφνικά νίωθα μια υπέροχη ευωδιά να πλημμυρίζει το δωμάτιο. Το θεώρησα σαν απάντηση της Παναγίας στην προσευχή μου. Την ίδια ευωδία την νιώθω ακόμα μέχρι σήμερα, όταν το βράδυ προσεύχομαι.
Αργότερα άρχισα να ακούω κάποια ελαφρά χτυπήματα κάτω απο το κρεβάτι που κοιμόμουν. Έναν ολόκληρο χρόνο δεν μπορούσα να καταλάβω τι συνέβαινε, ούτε όμως τολμούσα να το πώ σε κάποιον. Βρήκα την ευκαιρία κάποια μέρα που όλη η οικογένεια μου είχε πάει σ´ένα γάμο στο διπλανό χωριό κι έψαξα με πολύ προσοχή στο σημείο εκείνο. Πρόσεξα πως κάποια σανίδια δεν εφάρμοζαν εντελώς. Τα ανασήκωσα μ’ενα αιχμηρό αντικείμενο. Είδα απο κάτω ένα μεταλλικό κουτί. “Σίγουρα θα είναι κάποιος κρυμμένος θυσαυρός” σκέφτηκα.
Ρίγος με κατέλαβε όταν το άνοιξα. Μέσα υπήρχε μια ολόχρυση εικόνα της Παναγίας, ένα καντήλο και ένα θυμιατήρι που ευωδίαζαν.
“Σκέφτηκα πως οι άνθρωποι που φύγανε απο αυτό το σπίτι έκρυψαν τον πολύτιμό θυσαυρό τους για να μην πέσει σε βέβηλα χέρια”. Το ίδιο σκέφτηκα να κάνω και γω. Να φυλάξω την εικόνα μέχρι να βρεθεί κάποιος απο την οικογένεια που θα μπορούσα να την παραδώσω. Κι αυτό ήταν το αίτημα μου όταν προσευχόμουν κάθε βράδυ στην Παναγία. Πέρασαν χρόνια από τότε. Οι γονείς μου φύγανε απο τη ζωή. Τ’ αδέρφια μου παντρεύτηκαν κι έκαναν δικό τους σπιτικό. Εγώ έμεινα εδώ μόνος. Φύλαγα την εικόνα της Παναγίας. Δεν θέλησα να παντρευτώ, ούτε να μπεί γυναίκα στο σπίτι μου. Οι συγγενείς και συγχωριανοί μου με θεωρούσαν αλλοπαρμένο και δεν με πλησίαζαν. Αυτό με βόλευε, γιατί δεν με ενοχλούσαν. Είχα πάντα την Παναγία που με προστάτευε.
Τελευταία οι δυνάμεις μου άρχισαν να με εγκαταλείπουν. “Μην αφήσεις Παναγία μου να πεθάνω πριν παραδώσω σε χέρια σίγουρα την εικόνα σου” Προσευχόμουνα συνέχεια. Και ψες το βράδυ πήρα την απάντηση της . Η ευωδία σταμάτησε. Μια δροσέρη αύρα απλώθηκε στην ψυχή μου. Έβγαλα την εικόνα απο το κουτί και μου φάνηκε πως η Παναγία μου χαμογέλασε. “Κάποιον θα στείλει σήμερα να την πάρει”, σκέφτηκα και κάθισα απο το πρωί στα σκαλοπάτια να περιμένω. Τώρα πια μπορώ να κλείσω τα μάτια μου ήσυχος.
Συγκινημένος ο Μπάμπης πήρε το ιερό κειμήλιο απο τα χέρια του γέροντα. Έσκυψε μετά και φίλησε το χέρι του κι ένιωσε σαν να φιλούσε το χέρι του παππού του. Τον ευχαρίστησε με όλη του την καρδιά. Αποχαιρετήστηκαν δακρυσμένοι. Πρίν φύγει ο Μπάμπης, ο γέροντας του έδωσε ένα σακουλάκι “Πάρτο παιδί μου, του είπε.
Έχει χώμα απο τον κήπο του παππού σου. Βάλτο στον τάφο του να αναπαυθεί η ψυχή του!
imis.gr

Εκτόξευση SpaceX Falcon – ΔΕΙΤΕ ΤΟ VIDEO

O πύραυλος SpaceX Falcon εκτοξεύθηκε σήμερα από τη Φλόριντα, σημειώνοντας ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπορικά διαστημικά ταξίδια.
ΔΕΙΤΕ ΤΟ VIDEO 

http://www.youtube.com/v/0pP_imjrgyI?fs=1&hl=el_GR&color1=0x402061&color2=0x9461ca

Ξέχασαν δύο ψαλίδια στην κοιλιά του

Πενηντάχρονος Βέλγος ζητάει αποζημίωση 80.000 ευρώ από χειρουργό που ξέχασε δύο ψαλίδια μήκους 16 εκατοστών στην κοιλιά του μετά από χειρουργική επέμβαση.

    Ο άντρας αυτός μπήκε επειγόντως στο χειρουργείο το 2006 όταν παρουσίασε απόφραξη των εντέρων. Τέσσερις μήνες μετά την επέμβαση αισθάνθηκε τρομερούς πόνους στην κοιλιά, σύμφωνα με τις γαλλόφωνες εφημερίδες του ομίλου Sud Presse και τη φλαμανδική Het Laatste Nieuws.

    Δύο φορές προσπάθησε να δει τον γιατρό που τον χειρούργησε, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Τελικά ένα χρόνο μετά την επέμβαση, σε ακτινογραφία που υποβλήθηκε φάνηκαν ολοκάθαρα τα δύο χειρουργικά ψαλίδια που είχαν…ξεχαστεί στην κοιλιά του.

    Αναγκάστηκε να υποβληθεί σε νέα επέμβαση και το νοσοκομείο τού πρότεινε αποζημίωση 5.000 ευρώ, την οποία δεν δέχτηκε και προσέφυγε στην δικαιοσύνη.

Στόλισε το χασισόδεντρο…

Ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο ύψους δύο μέτρων στην αυλή γερμανικού σπιτιού αποδείχθηκε μετά από προσεκτικό έλεγχο ότι ήταν φυτό κάνναβης, ανακοίνωσε η αστυνομία της πόλης Κόμπλεντζ.

    Το φυτό ήταν στηριγμένο σε βάση χριστουγεννιάτικου δέντρου και διακοσμημένο με φωτάκια, διευκρίνισε η ίδια πηγή.

    Ο ιδιοκτήτης του σπιτιού δήλωσε πως σκόπευε να διακοσμήσει ακόμα περισσότερο το «δέντρο» και να βάλει από κάτω δώρα.

    Οι αστυνομικοί δήλωσαν χαρακτηριστικά πως «και οι χίπις γιορτάζουν τα Χριστούγεννα», αφού νωρίτερα είχαν βρει στην κατοχή του άντρα 150 γραμμάρια μαριχουάνα.

Διαταράσσεται η καθημερινή ζωή λόγω μεγάλων χιονοπτώσεων στη βόρεια Γαλλία

Έκλεισε στις 18.00 ώρα Ελλάδας πρόσκαιρα στην κυκλοφορία, γενικώς, το παρισινό αεροδρόμιο του Ρουασί «Σαρλ ντε Γκολ», εξαιτίας πυκνής χιονόπτωσης, όπως δήλωσε μία αερολιμενική αρχή μιλώντας στο Γαλλικό πρακτορείο.

   Όμως, για σχεδόν μία ώρα έκλεισαν στην κυκλοφορία οι διάδρομοι προσγειω-απογειώσεων και στο αεροδρόμιο Ορλύ, στα νότια του Παρισιού, ενώ οι πτήσεις εκτελούνται, πλέον, με περίπου 50 λεπτά καθυστέρηση.

   Σε μία εικοσάδα νομών στη βόρεια Γαλλία οι τοπικές αρχές τελούν σε κατάσταση συναγερμού, λόγω των χιονοπτώσεων, ενώ στην πρωτεύουσα έχει απαγορευθεί πρόσκαιρα η διακίνηση των βαρέων φορτηγών οχημάτων.

Πρόστιμο 15.000 από το ΕΣΡ στο TV Χαλκιδική

Σε τρία κανάλια επέβαλε πρόστιμα το ΕΣΡ, το ένα ήταν το TV Χαλκιδική…

Ειδικότερα, η ανεξάρτητη αρχή επέβαλε πρόστιμο 20.000 ευρώ στον τηλεοπτικό σταθμό Mega για υπέρβαση χρόνου διαφημίσεων στις 20/6/2010. Τη συγκεκριμένη ημέρα η ανεξάρτητη αρχή διαπίστωσε ότι το κανάλι παραβίασε 5 φορές το όριο του χρόνου διαφημίσεων, φτάνοντας κάποια στιγμή και στα 20 λεπτά (έναντι των 12 λεπτών που επιτρέπει ο νόμος).
Επίσης, το ΕΣΡ επέβαλε πρόστιμο 15.000 ευρώ στον TV Χαλκιδική για συγκεκαλυμμένη διαφήμιση, αφού διαπιστώθηκε ότι στο πρόγραμμά του γινόταν έμμεση προβολή επιχείρησης τροφίμων. Με 3.000 ευρώ τιμωρήθηκε ο ραδιοσταθμός Ράδιο Μαρκόνι νομού Θεσσαλονίκης για μη τήρηση ευπρέπειας γλώσσας.

Εξάλλου το ΕΣΡ χθες εξέδωσε οδηγία με αφορμή όσα διαπίστωσε ότι συμβαίνουν πρόσφατα στα ριάλιτι τηλεπαιχνίδια. Αξίζει να επισημανθεί ότι στην οδηγία η ανεξάρτητη αρχή περιλαμβάνει και τα πάσης φύσεως ψυχαγωγικά ή διαγωνιστικά παιχνίδια, τονίζοντας ότι θα πρέπει να σέβονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, να λαμβάνουν όλα τα μέτρα για την προστασία της, να μην προκαλούν την ταπείνωση των συμμετεχόντων ή την υποβάθμισή τους, να σέβονται την τιμή και την υπόληψή τους, να μη χρησιμοποιούνται τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που ο κάθε συμμετέχων στα παιχνίδια έχει.

Έχασαν τις αποζημιώσεις οι βερικοπαραγωγοί της Πορταριάς

Το δίκιο τους για αποζημίωση αναγνωρίστηκε τόσο από την απελθούσα κυβέρνηση της Ν.Δ. όσο και από τη σημερινή του ΠΑΣΟΚ, όμως το μόνο που εισέπραξαν μέχρι τώρα είναι υποσχέσεις.

Ο λόγος για τους βερικοπαραγωγούς της ευρύτερης περιοχής Πορταριά του Δήμου Νέων Μουδανιών Χαλκιδικής, οι οποίοι υπέστησαν σημαντική οικονομική ζημιά λόγω του παγετού που χτύπησε τα καρπίδια των δέντρων τους το Φεβρουάριο του 2009.

Τότε οι παραγωγοί απευθύνθηκαν στον ΕΛΓΑ για αποζημιώσεις καταθέτοντας σχετικές αιτήσεις, αλλά αποζημιώσεις δεν πήραν. Κι αυτό γιατί, όπως λένε, από τον ΕΛΓΑ τούς αναφέρθηκε πως οι αιτήσεις τους έγιναν το Φεβρουάριο, δηλαδή εκτός προθεσμίας, σε μήνα που δεν προβλέπονται αποζημιώσεις.

Το θέμα φέρνει στη Βουλή με επίκαιρη ερώτησή του προς τον αρμόδιο υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης ο βουλευτής Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ, Αγγελος Τζέκης.
Το είδαμε στο halkidikinews.gr

Εγκαίνια του δρόμου προς το μοναστήρι του Αγίου Κοσμά Αιτωλού στην Αρναία

Τα εγκαίνια του δρόμου που συνδέει την Αρναία με την Ιερά Μονή Αγίου Κοσμά του Αιτωλού θα πραγματοποιηθούν την Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010 ώρα 10:30, από το Νομάρχη κ. Αστέριο Ζωγράφο.
Θα προηγηθεί πανηγυρική Θ. Λειτουργία στο καθολικό της Ιεράς Μονής, παρουσία των επισήμων.

Κατηγορητήριο Τ.Ασάνζ (wikileaks) ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!!!